လွပမဲ့နိဒါန္းအတြက္.....

လွပမဲ့နိဒါန္းအတြက္.....

ကိုခိုင္

ကေလးတို႔ေရ .....
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကေပါ့
ေရႊေရာင္လႊမ္းခဲ့တဲ့တို႔နိုင္ငံလို႔
ဆိုရေတာ့မွာလား .....။

လတ္တေလာမွာေတာ့ .....
ဆူသံ..ဆဲသံ..ငိုယိုသံေတြနဲ႔ နံက္ခင္းကိုအစျပဳလို႔ ...
ရုပ္ရွင္ထဲကတေန႔-၃-နပ္
အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္စားခြင့္မႀကံဳႀကဘူး ... ။

အေတြးေတြထဲမွာလည္း ...
“သမာအာဇီဝ”ဆိုတာ
ေတာင္းစားရတာလားလို႔
ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနရတဲ့ဘဝေတြမ်ား ... ။

ရင္ထဲကမခ်ိေပမဲ့
ခ်နင္းခံေနရတဲ့ သားသမီးေတြ ...
ကမာၻမွာမီးေလာင္တာမေသျခာေပမဲ့
အမိျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ..... ။

ႀကည့္ႀကစမ္းပါဦး ...
ျပန္သံုးမရတဲ့အမိႈက္စုတ္ေတြက
ဆူးပင္ရိုင္းေတြလိုအနွံ႔အျပား
အေလ့က်ေပါက္ေနသလားထင္ရ ။

ျပိဳလဲအက္ကြဲေနတဲ့နိုင္ငံမွာ ...
အလုပ္အကိုင္လည္းမရွိဘူး ...
စားေသာက္စရာလည္းမရွိဘူး ...
သို႔ေပေသာ္ျငား ...
လူလိုဟစ္ေနသူေတြရဲ႕အိတ္ေတြကေတာ့ ...
ႀကီးမားေဖါင္းကားလို႔ ...။

အခုအခ်ိန္မွာ ...
ဂ်ိဳးကပ္မဲ့ဟိုတစုက
ေဆြးေျမ့ေနတဲ့ပေဒသရာဇ္ဝတ္ရံုကို
ဖာေထး..ျခံဳ..လို႔ ...
အာဏာတည္ေစေသာဆိုတဲ့
တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေတြနဲ႔႔က်ားကန္ျပီး ...
ဆီခန္းကာနီးမီးဇာလို
“ဟုန္း” ကနဲေတာက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနျပီဆိုေတာ့ကာ ..... ။

ျမည္းစမ္းႀကည့္ႀကပါလား ...
လူ႔ဘဝရဲ႕အရသာေတြကို
စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားမႈကိုယ္စီနဲ႔ ...
ဂုဏ္ယူစြာမွတ္တမ္းတင္နိုင္ဖို႔ ... ။

ေျပာခြင့္ျပဳပါေတာ့ ...
အမိနိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ...
လွပမဲ့ေခတ္သစ္နိဒါန္းအတြက္
နိုင္ငံသားတိုင္းမွာတာဝန္ရွိတယ္ဆိုတာကို ... ။              ။

(အမိနိုင္ငံေတာ္ကိုခ်စ္သူမ်ားအျဖစ္ဂုဏ္ယူနိုင္ႀကပါေစ)


ကိုခိုင္
၁၆း၄၀
၉-၆-၂၀၁၀