မာန္
ကိုခိုင္
ထိုးခြဲခဲ့ရတာေတြက
ဂြမ္းဆိုင္ေတြမွမဟုတ္ခဲ့တာ ...။
မိုက္ရူးရဲလို႔ဆိုရေအာင္
အသိဥာဏ္မဲ့သူေတြမဟုတ္ ...။
စုတ္ျပတ္၊ညစ္ပတ္၊နံေစာ္၊မဲေမွာင္ေနတဲ့ဒီအခန္းက်ဥ္းကို
ကဗ်ာဖြဲ႔မယ္ဆိုရင္ေတာင္
နိုဘယ္လ္ဆုရေလာက္တယ္
မိုးထိလွ်ံမဲ့သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕အသံေတြကလည္း
နံရံေပၚမွာအျပည့္
ပါးလွ်တဲ့ခႏၵာျဖစ္ေပမဲ့
စူးရွတဲ့မ်က္လံုးေတြက
သမိုင္းနံရံကိုထိုးေဖာက္ႀကည့္ေနႀကသလို ...။
ဆဲဆိုေအာ္ေငါက္ရိုက္နွက္သံေတြႀကားက
အံႀကိတ္ရင္းထြက္ေပၚလာတဲ့
နွလံုးသားကအသံေတြကိုႀကားဖူးႀကလား ...
အေလးျပဳခဲ့ႀကရတာလည္းအႀကိမ္ႀကိမ္
စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈေတြကိုရႈသြင္းေနရတဲ့ဘဝေတြေႀကာင့္
အေရာင္တင္လိုက္သလို
ပိုျပီးေတာက္ေျပာင္လာခဲ့ႀကရ ...။
ဘာလိုမလဲေလ ...
အဆုတ္ထဲမွာလဲေလေတြအျပည့္
ေရျဖည့္ထားတဲ့အစာအိမ္
လွည့္ျဖားလို႔မရတဲ့့ဦးေဏွာက္
ခိုင္မာေတာက္ပတဲ့ယံုႀကည္ခ်က္ေတြကေသြးေႀကာထဲ
သူရဲေကာင္းေတြလဲဝိုင္းရံလို႔ ...။
သမိုင္းတြင္မဲ့အက်ဥ္းဒါဏ္ေတြေႀကာင့္
မာန္ေတြေလွ်ာ့သြားမယ္မထင္ေလနဲ႔
သက္တန္းကုန္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ေမွာင္မိုက္မွာရယ္လိုက္ခ်င္ေသး ...။
တေန႔ဆိုတာေရာက္လာဦးမွာပါ။
တခါတေလေတာ့ ...
အစီအစဥ္အတိုင္းမဟုတ္ပဲ
အျမန္ေက်ာ္ဖတ္ခ်င္ေနမိတာ
ေလာကီသားျဖစ္ေနလို႔လား ...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ...
ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ေရာက္မွ
အိမ္ျပန္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္
တရားမွ်တမႈေတြယူေဆာင္သြားနိုင္ရမယ္
အေမ့အတြက္
အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပါ့ ..... ။ ။
( အန္တီစုနွင့္တကြနိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလံုး
အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ပါေစ။ )
ကိုခိုင္
၂၇-၀၇-၂၀၁၀
၂၃း၄၀
